Veilig en wel

Het was een korte nacht, voordat alles schoon was, ingepakt en gechecked. Maar we waren er klaar voor, al was het oververmoeid en uitgeput. Pa bracht ons naar Schiphol. We waren ruim op tijd om de files te vermijden van alle mensen die extra vroeg zouden beginnen vanwege de voetbal en de beginnende vakantie! Als een van de eersten checkten we in. We hadden dat al telefonisch gedaan (even naar Indonesie gebeld) en met een onverstaanbare Indo een lang 'gesprek' gevoerd om een gunstige plaats in het vliegtuig te krijgen. Die waren al vergeven, maar ingechecked waren we :-)
Ik had helaas wel een iets zwaardere tas dan vorig jaar, 16,5 kilo precies voor Emily en mijn spullen. Dat zal vast komen doordat ik alles bij elkaar heb geraapt en niet veel heb afgewogen letterlijk en figuurlijk. Yoer heeft amper kleding mee, maar wel al de andere spullen. Emily's bed, de snorkelset, alle adapters en zo.
Rond 11 uur vertrokken we met Garuda Indonesia, net zoals in 1991 toen met 150 scouts in 1 toestel. De stoelen waren inderdaad wat houterig en niet echt super comfortabel. Ook de beenruimte was niet spectaculair. Maar Emily had een eigen stoel, dus dat was fijn. We zaten in de middenrij van 4 stoelen. De man die naast ons zat heeft de halve vlucht naast zijn vrouw gezeten die aan het raam zat met een lege stoel. Dus konden wij Emily heerlijk op 2 stoelen tussen ons in laten slapen! Dat was boffen. Na de Abu Dhabi stop kwam er wel een passagier bij en moesten we weer terug naar 3 plaatsen. Ik had goede herinneringen aan het vliegveld van Abu Dhabi, dus met 1 uur tussenstop wij eruit. Maar toen we er uit waren bleek dat we precies nog 10!! minuten over hadden voordat we weer het vliegtuig in moesten. Nou ja! Dus we zijn direct weer in de rij aangesloten om te boarden. Dus echt niets gezien van het 1000 en 1 nacht vliegveld. Lekkere bezigheidstherapie! Grappenmakers. We hoorden toen eindelijk wat de voetbaluitslag was!!!! JOEHOE, niet voor niets mijn oranje outfit aangetrokken!!!
Ik heb geen horloge meegenomen, echt vakantie. Dus ook geen benul van de tijd en hoe lang we al gevlogen hadden. Het was met vlagen easy, oververmoeid en opgewekt. Het eten en drinken was prima. Emily heeft na de stop nog een flinke dut gedaan op de grond tussen onze voeten op het luchtbedje wat we bij ons hadden. Verder vermaakt met filmpjes en een kadootje en wat rondlopen/kijken. Ging eigenlijk best goed. Na een vlucht van circa 16 uur goed en doodmoe aangekomen in Jakarta. Het was bewolkt. Gelukkig niet veel getrek en geschreeuw van taxichauffeurs.
We waren de wisselkoers alweer vergeten (lang leve de goede voorbereidingen en een lang termijngeheugen), maar goed, we zagen het wel. Het begon al goed, dat Yoer niet kon pinnen met zijn pas op het vliegveld. Gelukkig hadden we dollars mee. Daar een taxi voor besteld, vast afgezet voor 25 dollar. Het duurde ongeveer 24 minuten om naar het hotel Akmani te rijden in het centrum van Jakarta. Een keurig net hotel. Even wennen weer hoor, Azie, Indonesie. En toch ook vertrouwd. POEF, en ineens sta je aan de andere kant van de wereld.
In de taxi zongen Emily en ik nog Burung Kaka Tua, een Indonesisch kinderliedje. De taxichauffeur vond dat wel erg leuk! Binnenkort maar eens de volledige en juiste? tekst navragen.
We moesten een uur wachten voordat onze kamer schoon was, we waren wat vroeg om in te checken. En we waren echt stuk en vielen om. Gewoon hoofdpijn van te weinig slaap. Wel leuk was dat er allemaal Indonesische kranten lagen met op de voorpagina foto's van een winnend Nederland! Dus een paar gepikt om uit te knippen. De kamer is netjes en prima. Emily past met haar bedje mooi naast die van ons. Heerlijk gedouched en allemaal in bed gekropen. PFOE, zucht. Om 12.00 lagen we, wekkertje om 15.00 uur. Die om 15.00 echt wel uitgeslagen en om 19.00 maakte Emily ons wakker, zo hee dat was een lekkere 'dut'. Daarna in het donker naar buiten gestapt. Het is hier zowieso vroeg donker. Het had goed geregend!! Er vielen nog maar een paar druppels. Verfrist wel lekker. Wij hadden geen plu mee. Vorig jaar toen we in Kuala Lumpur aankwamen was het ook zo aan het regenen. We zijn in het winkelcentrum Plaza Indonesia (het duurste en luxte bleek) gaan eten. Het was er zo druk, we moesten gewoon in de rij staan. Voor 2 crepes, een bordje met 2 minihamburgers en 1 bier en 2 limonade betaalden we iets van 25 euro. Echt duur. Snel nog een flitsrondje winkelcentrum, maar te luxe, alles was gewoon kil, blonk zo en was onbetaalbaar. Alle vrouwen lopen op spectaculaire hoge hakken, ik kijk mijn ogen uit op mijn gewone slippertjes, haha. Nu is het 00.00 uur, thuis 19.00 uur. En we gaan weer slapen, lekker uitrusten. Morgen zien we wel weer verder. Welterusten!