Laatste dagje Yokjakarta

Vanmorgen op tijd opgestaan. We hadden gisteren via het hotel vliegtickets voor vanavond naar Bali laten boeken, maar vanmorgen bleek dat ze het niet goed hadden begrepen en geboekt hadden voor donderdagavond ipv vanavond, grrr. En omdat het goedkope tickets waren konden we ze niet omboeken of annuleren. Yoer laten blijken dat we niet blij waren. Dus de dame is een half uur aan het bellen geweest en heeft het toch om kunnen zetten naar vanavond, alleen moesten we wel weer 60 euro bijbetalen. Jammer, maar geregeld. De was laten wassen, dus weer schone kleren en ontbeten. Na het ontbijt afscheid genomen van Marloes en Arjan uit Delft die we onderweg hadden ontmoet en die ook hier sliepen. Wellicht zien we ze nog in Bali. Zij gaan eerst de Bromo vulkaan bekijken. Dat had ik ook graag gedaan, maar na onze vulkaan ervaring van een paar dagen geleden, wilde we niet het risico lopen weer een forse klim met Emily op ons rug te moeten maken. Daarom besloten om Java achter ons te laten. De moskee om 4.30 is ook een goede reden :-)

We zijn met de fietstaxi/becak (dit keer gelukkig een brede waar we fatsoenlijk naast elkaar in paste!) naar het paleis van de sultan (Keraton) in Yogja gereden. Bleek dat het een ander gebouw was dan degene waar we gisteren voor de deur hadden gestaan?! We hadden met de fietstaxi afgesproken dat hij ons mocht taxi-en de komende uren voor 3 euro. Dus hij wachtte op ons. In het paleis moesten de petten af en de buggy achtergelaten? Jammer, want Emily had moeie beentjes en weigerde om te lopen. Veel snoepjes om haar om te kopen, en de I-pod werkte ook natuurlijk! We moesten apart betalen als we foto's en video opnamen wilde maken. Je moet ergens wat aan verdienen...... We hadden een vrouwelijke gids geregeld en die leidde ons rond, wel prettig. We zijn nog even bij de Wajangpoppenvoorstelling gaan kijken. Wel leuk om te zien met muziek erbij. Elke dag is er in het paleis muziek, dans of Wajang. Er waren veel giften van het buitenland tentoongesteld, alles wat ze kregen werd niet gebruikt, maar alleen tentoongesteld. Veel Delfts Blauw, glas uit Leerdam, klokken, glas in lood. Ik heb nog wat leuke postzegels gekocht met batik en wajang erop en wat kaarten. Uit zitten puffen op het binnenplaatsje.

Daarna door naar het Waterpaleis. Dat was ook een beetje vergane glorie. Hier weer los betalen voor opnames, soms wordt je moe van de gehaaidheid. We hebben ook een mooi stuk uit de krant gehaald waarin een Indo zich afvraagd waarom buitenlanders overal meer voor moeten betalen dan locals. En dat terwijl de buitenlanders zoveel hebben gedaan voor Indonesie, ze moesten zich schamen. Yoer was het zat, niet zo lekker, had het warm. Dus niet zoveel zin om rond te lopen. We hebben in de schaduw nog een ijsje gegeten en een kort rondje gedaan. Niet veel gezien. Ik vond het wel geinig om te zien. Ik had nog wel een aantal dingen willen bekijken, maar besloten om ons in de grote winkelstraat Jalan Malioboro af te laten zetten. We hebben de becak afbetaald, want we wilden een paar uur afkoelen en eten/shoppen in het winkelcentrum. Die man helemaal blij dat ie om 14.00 al klaar was en lekker had verdiend.

We zijn bij de Pizza Today gaan zitten en Emily was inmiddels al in slaap gevallen, blij dat ze koelte en rust had gevonden. Yoer en ik hebben pizza besteld, wat veels te veel bleek te zijn. Ik had wel een hele aparte, een orientale met sesamzaad, ketjap, kleine groentenloempiaatjes, surimisticks en de buitenrand was van allemaal kleine deegrolletjes gevuld met kaas. Lekker, maar mega machtig. Het toetje Cheesecake met Oreokoekjes topping leek me geweldig, maar bleek uit de vriezer te komen en was keihard, geen succes dus. Yoer ging nog even rondlopen langs telefoonstalletjes om ons tegoed op te waarderen. We krijgen het niet voor elkaar om met onze gekochte kaart naar het buitenland te bellen, zo irritant.Toen hij terugkwam werd Emily wakker. Met haar nog bij de Mac Donnalds kipnuggets gehaald en een schone luier gedaan. Alleen was er geen wc (zo raar, dan hebben ze alleen op elke verdieping een publiek wc, en de restaurants dus geen?). We realiseerde ons dat we flink moesten opschieten omdat we naar het vliegveld moesten. Met een taxi naar het hotel, daar betaald, tassen gehaald en laatste foto gemaakt. Met dezelfde taxi weer door naar het vliegveld. We hadden niet eens tijd gehad om een hotel in Sanur-Bali te zoeken.....

Op het vliegveld van Yogja was het snel geregeld. We hoefden niet eens ons paspoort te laten zien, alleen de tassen door de scan. En zelfs de flesjes water mochten mee? Vast omdat het een binnenlandse vlucht is? Het was wel een erg klein vliegveld, nauwelijks winkels/restaurants en wat ik het ergste vond; geen internet! Dus we konden nog niet googlen voor een hotel!! We hebben daarom maar een stuk of 6 hotels gebeld uit de Lonely Planet, maar alles in Sanur was fully booked! O,o, dat beloofde wat. Lekker voorbereid wij ook! Yoers ouders zitten in het Mercure hotel en ook dat was vol, ondanks de prijs! We zouden wel zien als we aankwamen. Maar we hadden ook nog een half uur vertraging, waardoor we pas rond 21.30 vertrokken met het vliegtuig. Emily vond het machtig, in het donker zo over het vliegveld lopen buiten en vliegen! we waren wel gaar. De vlucht duurde maar circa een uur. Toen we aankwamen op Bali hoefden we weer geen paspoort te laten zien? Direct naar de tourist info gegaan en die gingen bellen waar er plek was voor ons. Uiteindelijk een vely expensive hotel gevonden! Yoers ouders nog even laten weten dat alles goed gekomen was. In het Sri Phala hotel aangekomen bleek dat het in Bali een uur later was dan op Java! Dus we kwamen daar om 1.00 uur aan!!! Het was een leuk hotel, mooie kamer met enorme badkamer. Bad was zo groot, dat hebben we nooit vol met water gezien. Dan had de kraan nu nog aangestaan, haha.

Wel nog even gedouched en gebadderd met elkaar en toen moe onder de airco in slaap gevallen. O what a day...