Dronken naar de Cameron Highlands

We hebben toch besloten om gisteren met de taxi naar de CH te gaan. Dat was een enorme rit. De taxichauffeur die ons in Melakka van de busterminal naar het hotel had gebracht, had gevraagd of hij ons mocht brengen voor 500 RM. Dat is voor hier heel veel geld, maar we hebben het toch gedaan. Hij had een goede auto van een jaar oud en het was een vriendelijke man. Het Purihotel vond het wel jammer dat we weggingen. Allemaal nog even kijken bij Emily.

De taxichauffeur kwam ons om 10.00 uur halen. Hij vertelde dat hij morgen ook weer zo'n rit voor de boeg had. Veel van het goede dus. Onderweg zei hij zelfs dat Yoer een stuk mocht rijden als hij zijn internationale rijbewijs bij zich had. Dat hadden we niet. Dus heeft de goede man ons in circa 5 uur met een korte tussenstop naar Tanah Rata gebracht. Emily viel al vrij snel in slaap op mijn schoot, dat was lekker. Wat waren wij blij dat we niet met de bus waren gegaan. Wat een afstand en het laatste uur was killing. Deb was even niet goed voorbereid en ingelezen. Stom, anders had ik wel een reistablet genomen. Het was echt een nachmerrie. Een uur lang haarspeldbochten. Emily was er ook ziek van. 'Emily dronken' zei ze telkens. Wij zaten beiden achterin, scheelde vast ook iets. Maar de mooie omgeving heb ik even gemist. De chauffeur reed echt keurig en prima hoor, dat was het niet. Emily proberen af te leiden met liedjes zingen en de I-Pod. We vroegen de chauffeur nog even te stoppen, maar dat begreep ie niet, of hij negeerde dat, want we waren er bijna... Maar ik was bang dat Emily anders haar ontbijtje eruit zou gooien op de achterbank van de keurige auto. Na even een korte adempauze naast de auto, weer ingestapt. Emily wilde echt niet meer. Het was maar 10 minuten en toen stonden we bij Fathers Guesthouse in Thana Rata. Alleen kon de auto er niet voor de deur komen, we moesten een hele lange steile trap naar boven klimmen. Ik ben eerst maar eens gaan vragen of er nog een kamer was. Yoer is met Emily bij de taxi blijven wachten. Het was een leuk guesthouse, op aanraden van Remco en Esther,die hier vorige maand verbleven. Alleen was helaas alles al vol. Bij de taxi aangekomen, stond er alweer een andere taxi te onderhandelen met Yoer over een HEEL GOED hotel waar hij ons wel heen wilde brengen. We hebben hem vriendelijk bedankt en zijn weer met onze eigen chauffeur naar onze huidige verblijfplaats gereden.

We zitten nu in Cameronian Inn. Een eenvoudig guesthouse met een stuk of 15 kamers. We hebben een kamer met 3 bedden, geen airco (is niet nodig hier, temperatuur ligt hier laag!) en een gedeelde badkamer. Maar wat wil je voor 60 RM (6 euro per nacht ex ontbijt/handdoek). Het heeft een leuk tuintje, de eigenaresse maakt in de keuken de lekkerste tuna salade, pancake with banana and ice, scones with cream and jam, spagetti, tosti's enz. Helemaal prima. En ze hebben een poedel ' April'. Emily roept haar de hele dag tot we er gek van worden :-).

Emily was gisteren behoorlijk uit haar doen. Niet van het wagenziek zijn, maar gewoon niet luisteren, huilen, dreinen, boos doen, echt uit haar hummetje. We zijn eind van de middag even op bed gaan liggen met haar om even bij te komen. Maar ze wilde niets. Was echt onhandelbaar. We zijn rond 19.00 even het centrumpje in gelopen en hebben daar wat gegeten. Toen we terug kwamen bij het guesthouse gezellig buiten nog wat gedronken. Naast ons zat een NL-Duits stel die een auto had gehuurd en we hebben onze ervaringen en plannen uitgewisseld. Het is een kleine wereld, de jongen zijn broer bleek in Delft te wonen, voorheen tegenover de Lokus, onze stamkroeg, grappig. Om 23.00 lagen we weer in bed. Emily heeft gelukkig wel geslapen, maar onrustig. Veel piepen. Gelukkig zijn haar darmpjes weer op gang!

Vanmorgen rustig opgestaan. Ontbeten met een toast met gebakken ei en worstjes. Dat luste Emily wel! Hierna Emily in de rugdrager op Yoers rug voor een korte wandeling door het junglebos. Was leuk om te zien. Aleen is onze ongeduld snel uitgekeken in de drager en wil lopen of het 'selluf doen'. Dus op Yoers rug, aan mama's hand langs de speeltuin en over wat glibberige paadjes in het bos. Nog een grote salamander gespot en vrolijk gekleurde vlindertjes. Tussendoor bij een aardbeienkweker nog een grote, verse,lekkere aardbeienshake gedronken en Yoer verse aardbeien met slagroom en honing. Maar dat was ERG zoet, haha. (sorry pap).

Nu ligt Emily haar middagslaapje te doen. Yoer zit buiten natuurlijk met zijn I-Pod en ik typ er weer lekker op los. En dat voor een euro per uur!

Wellicht morgen nog met een tripje of eigen chauffeur langs wat theeplantages. Daar staat deze omgeving namelijk om bekend. Mooie groene heuvels en thea with scones. Waarschijnlijk overmorgen richting Taman Negara, de jungle midden in Maleisie.

Het is raar dat de temperatuur hier zo wisselend is. Van koud en bewolkt met onze fleecejacks aan tot lekker zonnig in korte broek.. De eerste muggenbulten zijn ook al binnen. Ik jeuk er lekker op los. Emily is tot nu toe gelukkig gespaard.

Tot later..