Welkom lieve Vince!!!

HOERAAAAA, Maikel en Mirjam zijn vandaag de trote ouders geworden van onze neef Vince. Wat zijn wij blij en trots en wat is Maleisie dan ver weg. Wij kunnen dus ook niet wachten om de lieve 'kleine' man te knuffelen. Nu aan ons de uitdaging om hier iets leuks voor hem te vinden. We gaan ons best doen :-)Vanaf deze plek in elk geval heel veel liefs en alle felicitaties!

Vanmorgen was het vroeg dag. Alles was nog klam en het regende nog een beetje. Er kwam al iemand van het resort aan met een bagagewagentje om onze spullen naar de pier te brengen. Wauw, dat is luxe. Daar gewacht op de fastferry met Nick en Beat die doorgingen naar een volgend eiland. Het was behoorlijk druk met vakantiegangers die weggingen. Toen de boot kwam, op een mooi plekje met Emily gaan zitten. Yoer nog even rennen om de buggy te halen en de boot was vol. In een half uur naar Kuala Besut gescheurd. Lekker wakker worden zo. Emily vond het eerst leuk, maar daarna wilde ze graag met een t-shirt over haar hooft tegen me aanliggen. Wachten tot het over was. We waren lekker zilt en plakkerig toen we aanmeerden. Op de kade met Nick en Beat nog wat ontbeten en toen ieder ons eigen weg gegaan. Emily heeft Nick een hele grote knuffel gegeven en gezwaaid. Zo lief.
Wij met een taxi naar het vliegveld van Kota Bahru. Was een uurtje rijden. Leuk om zo door de dorpjes te rijden. Echt van alles te zien. Emily lag lekker te slapen op mijn schoot. Het was ook voor haar een kort nachtje geweest.

Op het vliegveld van Kota Bahru naar Hawk gelopen. Emily hier weer veel bekijks. En ze slooft zich daarvoor lekker uit. Bij Hawk konden we alleen maar voor minimaal 5 dagen een auto huren. Belachelijk! Bij zijn buurman, een onbekende verhuurder, kon het wel. Daar hebben we een hele grote 4x4, diesel pickup gehuurd. Ik wist niet wat ik zag. Jemig, ik moest gewoon mijn lach inhouden toen ze hem voor kwamen rijden. Het was een behoorlijk gebruikte auto, overal krassen. Maar verder prima. Hup, rugzakken en buggy in de laadbak, Emily en ik achterin en Yoer achter het stuur. Aan de rechterkant wel te verstaan, want ze rijden hier links. Even wennen, maar ach, beetje duwen en trekken met zo'n belachelijke grote bak helpt wel, haha. Gaf wel een lekker gevoel, zo wegrijden met je eigen spullen, op weg naar....?

We zijn eerst terug gereden naar het centrum van Kota Bahru. Naar de grote shoppingmall, waar we waren voordat we naar de Perhentians gingen. Even wat rondgereden voor we konden parkeren. In de shoppingmall is Yoer nog een rondje gaan doen op de electronicaverdieping en ik ben met Emily de enorme supermarkt ingedoken voor luiers, mentos, smints, chips, cola, water, appelsap. Daarna bij de bakker wat donuts gehaald en terug naar de auto. Pfoe wat was het heet. Gelukkig heeft onze bak airco.

We zijn op weg gegaan richting Penang. Daar moeten we de auto weer inleveren overmorgen. We maken 2 overnachtingen in het Belum Rainforest Resort in Perak. Dat ligt in een nationaal park halverwege. Onderweg nog even gestopt voor een drankje. Pakje ijsthee voor Emily bleek chrysantensmaak????? te zijn. Smaakte naar honing, mierzoet. Emily vond het terecht ook niet te drinken. Al die Maleiers hier lopen met soort boterhamzakjes met een handvatje eraan, waar dan limonade of thee in zit en een rietje. Grappig gezicht. Nog even de vastgebonden aapjes en de kippen gedag gezegd met Emily en een sanitaire stop op een uiteraard onfris hok/toilet (gat in de grond met een slangetje water) zonder wcpapier. Dat went nooit.

Einde van de middag zijn we hier bij het rainforest resort aangekomen. Het bleek vrij vol. Wij hebben een deluxe kamer gekregen voor een lagere prijs. En wauw, dit is echt de beste kamer van de hele vakantie. Het uitzicht niet, op een stukje ongezellige tuin, maar van binnen heel erg zen. Alles van natuurlijk hout en wit. Geweldige badkamer met regendouche. Een hele grote airco. Dus genieten. Ik ben na 3 dagen eindelijk van mijn darmproblemen af. Ik wilde al 3 dagen een tablet nemen, maar Yoer raadde me dat af. Gelukkig is het nu over.

Met Emily op het terras van het restaurant met uitzicht op het meer, gegeten. Ze had meer trek in haar appeltje, een hapje van Yoers spagetti en een slokje water en appelsap. Weinig eer aan te behalen. Mijn Soto Ajam (hee Viool, Veer, Maggi!!), dat is Indonesische kippensoep, was zo schuw heet, dat ik hem maar voor de helft heb opgekregen. Heet, heet, heet, waterrrrrrrr! Emily heeft nog even lief op mijn schoot zitten kleuren en nu ligt ze te slapen op de kamer. Ze was zo blij dat ze niet hoefde te douchen. Morgen maar weer. Voor morgenochtend hebben we een 4 uur durend tripje geboekt," discover lower Belum" waar we met de boot over het meer gaan varen, bij een Orang Asli village (de oorspronkelijke bewoners van Maleisie) gaan kijken en een half uur door de jungle lopen om de bloeiende Rafflesiabloem te spotten. Maar die schijnt nu niet te bloeien, dus dat wordt een verrassing. Die bloem schijnt enorm te zijn en te stinken naar rottend vlees, het is een soort parasiet? Overmorgen gaan we dan verder om de auto in Penang af te leveren. Daarna door naar Langkawi en dan terug met weer een huurauto naar KL. Het gaat alweer opschieten realiseren we ons. Nee, we klagen niet, maar er is hier natuurlijk weer veels te veel te zien en te doen. Wel vinden we het niet te vergelijken met Thailand. Eerlijk gezegd, ligt de voorkeur bij Thailand.

Ik zit nu alweer veels te lang te typen op de enige computer in dit resort. Deze is van het personeel en alleen bruikbaar als zij het niet doen. Dat kwam dus even mooi uit.

Ik hoop met terugwerkende kracht ook nog tijd te vinden voor de andere ontbrekende dagen. Daarom zien jullie af en toe nieuwe tussenliggende verslagen verschijnen. Maar voorlopig houden we het lekker bij.

We vinden het erg leuk om al jullie reacties te lezen. Reageren hierop is wat lastig, tijdtechnisch gezien. Maar keep on writing!

Liefs uit Maleisie