Sight Seeing Kota Bahru

Vanmorgen ontbeten in de tuin van het hostel. Hoera, ook nog konijnen en een schildpad ontdekt. Nee, deze laatste niet voor de soep! Emily ruziet gewoon met andere kinderen om de poezen vast te houden. En ook nog even liggen in de hangmat. We ontbijten met heerlijk vers fruit, veels te sterke zwarte thee en toast met boter en jam. Er zit een vage gast bij ons aan tafel, een nurd met enorme flaporen en allerlei oninteressante verhalen. Leuk is dat er een Nederlands gezin binnenloopt met een dochter van 8 en een van 5 maanden jonger dan Emily. Jee, wat een verschil. Even gezellig mee gekletst wat die allemaal hadden gedaan en meegemaakt. Later die dag kwamen we ze ook overal weer tegen. Emily vond de oudste dochter erg leuk.

Na het ontbijt zijn we met Nick en Beat de stad gaan verkennen. We zijn naar de Central Market geweest. Dat was erg gaaf, zeer de moeite. 3 verdiepingen met eten en batikstoffen. Het was een belevenis. We keken onze ogen uit. Emily had heel veel bekijks. Prachtige kleuren, allerlei onbekend groenten en fruit. De dames verkoopsters zaten midden tussen hun waar en alles werd zo voor je geslacht, gesneden en ingepakt. No Problemo. De vleesafdeling was dan ook erg apart, overal hing en lag wat: stukje hart, kippenpootje, billetje, darm, net zo Ieuw als fascinerend. Jammer genoeg had ik mijn gewone slippertjes aangedaan en ik wil niet weten waar ik allemaal doorheen ben gelopen. Hop, daar werd weer een visje zomaar op de grond in mootjes gehakt en het lijf spartelde rustig nog even verder. Een waar schouwspel ,not to be missed. Verder broden, cake, nootjes, messen, batik (ben ik niet zo heel gek op). En op de 2e verdieping allerlei eetstalletjes. Wauw, erg warm en heet omdat overal om je heen het vuur stond te pruttelen met allerlei lekkers erop. Enorme keuze aan vis en schaaldieren. Jammer dat Yoer er niet van houdt en we er weinig tijd voor hadden. Anders had ik hier zeker gesmuld. Wat een ervaring.

Het was buiten zo enorm heet, iets van 36 graden. We zijn nog een groot gebouw ingeweest met souvenirs en daarna op weg naar BK shoppingmall. Te ver om te lopen, dus wilden we met de taxi. Geen taxi te bekennen mmm. Maar wel een fietstaxi! Twee ook nog. Ze keken wel wat verveeld, waren al 65+ en spraken nauwelijks engels en wisten ook eerst niet waar we heen wilden. Uiteindelijk allemaal opgepropt in de 2 fietsen. wel weer geinig. Het was eigenlijk te krap. Het ging ook heeel langzaam. We waren er bijna toen we ineens een knal hoorden. We dachten een lekke band, maar wat bleek...er waren een stuk of 6 spaken gebroken! Tsja, 2 van die grote Hollanders met kind en 2 rugzakjes........werd hem toch niet! Wij met Nick en Beat langs de weg wachten in de bloedhitte, want het werd ter plekke gemaakt. Dat duurde een hele tijd. Er reden veel taxi's en fietstaxi's voorbij, maar dat was ook weer zo lullig om in te stappen. Uiteindelijk was alles gefixed, maar voor de zekerheid moesten we wel van fiets wisselen. Die andere gast balen met zijn nieuwe zwaargewichten. En uiteindelijk bleek het winkelcentrum echt om de hoek te zitten. Groot en koel. Allemaal een rondje gelopen. In de grote supermarkt een pak luiers gescoord fijn. Daarna bij de Mac Donnalds gegeten. Toen buiten een taxi gescoord (het was te heet om te bewegen) om ons naar het culturele centrum te laten brengen.

Daar was gratis een demonstratie van Maleisisch trommelen, tollen en vliegeren. We kwamen rond 16.30 aan en hadden het vliegeren al gemist. Het zat zo vol met met name Nederlandse toeristen. Iedereen komt hier op af. En het bleef heet. Emily had al snel nederlandse vriendinnetjes gevonden. Handje vasthouden, ernaast zitten en mee spelen. De meisjes vonden het prachtig om voor Emily te zorgen. Hup op de tribune, Hop er weer vanaf. Iedereen zat op de kleine tribunes te wachten op wat komen zou en dat duurde erg lang. Maar Emily vermaakte iedereen met haar stunten, rennen, vliegen, dansen, ballon kapot, zingen O,O. We lachen ons rot, maar hebben onze handen vol aan de kleine draak. Ze begonnen met het trommelen op de Maleisische trommels. Emily vond het wel interessant. Daarna mocht het publiek meedoen. Dus ik met Emily bij zo'n trommelaar gaan staan om samen te tromelen. Dat vond Emily wel erg spannend, dus ik haar opgetild en met haar en de trommelaar getrommeld en papa Yoeri filmen. Leuk toeristisch hoogtepuntje. Daarna gingen ze tollen met hele zware tollen, indrukwekkend. Ze slingeren die tollen met een touw ver weg en die tol die het langst blijft draaien heeft gewonnen. Op het moment dat ze net die tol een gooi gaven op het grasveld, nam Emily natuurlijk het rit aan over dat grasveld Ooooooo. Iedereen schreeuwen en wij er weer eens achteraan rennen. Luisteren is uit den boze. Toen was het afgelopen en hebben wij een taxi terug genomen naar ons guesthouse.

Bij het guesthouse nam Emily een sprint naar de poesjes en ik ben achter de computer gekropen om te checken waar we morgen op de Perhentian Islands wilden slapen. De Chinese eigenaren van ons guesthouse raden D'Lagoon aan. Dat zag er prima uit op internet. Dus wij vroegen of ze wilden checken of er een kamer of huisje met badkamer vrij was. Want na de Cameron Highlands en dit guesthouse wilde ik wel iets meer luxe. Het bleek dat ze alleen nog een kamer vrij hadden zonder badkamer. Maar dat wilde ik echt niet meer. Dan maar verder kijken. Met Beat nog wat gecomputerd en daarna nog even slapen en douchen met Emily.

Daarna zijn we uit eten geweest bij een Maleisische hawkerstallocatie. Dat was niet echt lekker en bijzonder. Ik had kip, champignons en rijst, maar er zat allemaal bot aan de kip. Dat at niet lekker. Beat had zelfs een hele klauw van de kip in zijn soep Argh! Dus daar gooien ze die kippenklauwtjes in. Vanmiddag op de Central Market vroegen we het ons nog af.... Emily was het snel zat, blijft niet lang zitten en is snel verveeld. Dus we hebben het niet te laat gemaakt. Na overleg met elkaar, bleek het lastig om een locatie te vinden op de Perhentians. Daarom besloten om toch maar de kamers zonder badkamer te nemen.

Toen we bij het guesthouse aankwamen was het al te laat om D'Lagoon te bereiken. En ze wisten niet of die kamers nog vrij waren. Nick en Beat wilden graag met ons verder reizen, dus besloten om morgenvroeg weg te gaan. Want de guesthouse eigenaar raadde ons aan om morgen de eerste boot te nemen naar de Perhentians en dan zou het wel goed komen. Oke, en dat betekende dus dat we om 5.00 uur de wekker moesten zetten, 6.00 uur de taxi en 7.30 uur de boot! En nu nog de tassen inpakken en slapen (23.00 uur). Even slikken, maar weinig keuze. Ben benieuwd morgen.